Orthomoleculaire therapie
Orthomoleculaire therapie, ookwel orthomoleculaire geneeskunde is een complementaire geneeswijze. De term "orthos" komt uit het Grieks en betekent: "juist", "recht" of "gezond". "Moleculair" staat voor molecuul. Met de term "orthomoleculair" wordt dus bedoeld dat gebruik gemaakt wordt van zogenoemde "optimale" concentraties van voedingstoffen zoals vitamines, mineralen, aminozuren en essentiële vetzuren. Het centrale idee van de orthomoleculaire therapie is dat er verschil gemaakt kan worden tussen lichaamseigen stoffen, die het lichaam ondersteunen en het lichaamseigen natuurlijke genezingsproces stimuleren, en lichaamsvreemde stoffen, die afweer reacties van het lichaam zouden oproepen.
Orthomoleculaire therapeuten streven naar zogenoemde "optimale" concentraties voedingstoffen in het lichaam, die men probeert te bereiken met doseringen die vaak boven de aanbevolen dagelijkse hoeveelheden uitkomen.
Orthomoleculaire geneeskunde dateert uit de jaren '50.
De prominente scheikundige en Nobelprijswinnaar Linus Pauling introduceerde de term "orthomoleculaire geneeskunde" in het tijdschrift Science in 1968, waar hij de volgende definitie gaf: 'Orthomoleculaire therpapie heeft als doel het behouden van een goede gezondheid en het behandelen van ziektes door het veranderen van de concentraties van substanties die normaal in het menselijk lichaam aanwezig zijn.'